Paprykarz z mango

Dawno, dawno temu, kiedy Hanna Gronkiewicz-Waltz i Jarosław Kaczyński przechodzili fazy dojrzewania, a  kiedy szczecińską dzielnicę Niebuszewo dobrowolnie lub mniej opuszczała mieszkająca tam ludność, a co za tym idzie kultura kulinarna stawała się bardziej jednorodna, należało odnaleźć nieco polotu i finezji w tej smutnej i szarej rzeczywistości. Przy okazji upiec więcej pieczeni na jednym ogniu i jak wykorzystać resztki w warunkach ograniczonych, przynajmniej dla niektórych, zasobów. Odpowiedź przyszła z kolebki człowieka rozumnego, miejsca występowania potrawy o nazwie czop-czop. Co prawda w lokalnym języku oznaczało to "jedz jedz", więc nie wiadomo do końca czy nasi rodacy dobrze zrozumieli, ale legend się nie podważa. Reszta już książkowo. Biały człowiek zachwycił się tym znaleziskiem i przywiózł do Europy, po to, aby zgodnie z geografią smaku wprowadzić liczne modyfikacje.Tak powstał paprykarz szczeciński, obecnie Produkt Regionalny, dlatego tak zmodyfikowany nie mógł przeze mnie zostać nazwany szczecińskim.

Nie dość, że rozwiązał on wiele problemów ówczesnej gospodarki, to jeszcze stał się elementem popkultury oraz inspiracją kulinarną. I tak oto moja wariacja.

Składniki:

mango

ryż brązowy

cebula

papryka słodka

chilli

orzechy włoskie

 

Wykonanie:

Ryż gotujemy według przepisu na  opakowaniu.

Cebulę drobno kroimy i podsmażamy na patelni. Dosypujemy znaczą ilość słodkiej papryki (drobny ukłon w stronę Węgier), mieszamy i smażymy krótko. Dodajemy chilli według uznania, ale musi być pikantne. Orzechy rozłupujemy i drobno szatkujemy. Dodajemy na patelnię wraz ze zmiksowanym mango i ryżem. Jak komuś za mało czerwone albo coś to może dodać trochę koncentratu pomidorowego.